28 diciembre, 2009




Ya no hay lugar para más palomas. Un silencio sin jinete nos galopa. ¿Qué podría decirte? ¿Para qué? Una lengua en gris deshizo mapas, borró todo el tacto regalado, toda mirada posible. Me preguntas por qué y yo te respondo: porque hubo un tiempo para el olvido.


Imagen: Marina Abramovic

11 diciembre, 2009



Preparo mis naves.
Apenas una barca transparente
que me lleve lejos de este mar sin espinas,
de estas olas de párpados cerrados.
Nada desaparece sin más,
siempre queda el aroma

en el viejo barril de roble
como el vino guarda la esencia

de quien lo contuvo.

Algo de ti quedará prendido de mis ojos oscuros,
de mis manos de mujer,
de mi lengua de gata,
de mis muslos atrapándote.
Pero tomo, por fin, conciencia del No.
Del Ya No.


(de
Mares Online, ed. Sial, 2008)



Imagen: Janusz Miller

23 noviembre, 2009



Sé que soy sólo posada
que llegarás a mí,
me beberás como un café negro,
deprisa,
y te marcharás con el frío de la noche
a tu casa.



Sei que son só pousada
que chegarás a min,
beberasme coma un café negro,
ás présas,
e marcharás co frío da noite
á túa casa.





(A ollada de Astarté, Ed. Espiral Maior, 2007)





Imágenes: Joanna Nowakowska

14 noviembre, 2009



Creta me llama
me mece en sus horas pálidas,
en un antes de pulcra inocencia.
Pero trae el mar
el antiguo aroma del laberinto,
el lejano mugido de las olas vencidas.


En la boca salada de las playas de Naxos,
se dibujan los cansados ojos
de un Dionisios con pies de barro.


Y canta la noche mi nombre,
sólo mi nombre.


(de Mares online, ed. Sial, 2008)


Imagen: Ira Bordo

09 noviembre, 2009



Mis dientes subirán por tu vientre
y retendré tus manos con fuerza,
para lamer secretos antiguos de tu cuerpo
en los senderos trazados por el musgo
en un murmullo
de lenguas de cobra entre las sombras.


Al final del viaje,
sólo queda
mirarte a los ojos, frente a frente,
y comerte ávida
y raposa.




Sento na túa boca
para que me bebas,
apalpo a humidade das túas meixelas
e brinco, mar dentro, no teu peito,
avelaíña negra que desvela agoiros.

Os meus dentes subirán polo teu ventre
e apreixarei as túas mans con forza,
para lamber segredos antigos do teu corpo
nos sendeiros trazados polo brión
nun murmurio
de linguas de cobra entre as sombras.

Á final da viaxe,
só queda
mirarche aos ollos, fronte a fronte,
e comerte ávida
e raposa.


(de A ollada de Astarté)



Imágenes: Janusz Miller y Lucian Sacrieru

30 octubre, 2009



Espérame. Aún no es tarde.
Desando con prisa mis laberintos.
Nunca dudes de mí,
atada sigo a tu boca
como cuando cantaron los azahares tu llegada.
Dame tu mano. No hay abismo que me reclame
si estás conmigo;
tan sólo
aguarda un poco más.


Nada es fácil, lo sé,
pero no dejes que ahora me deshaga. Ya no.
Y mientras,
para que no sientas frío,
ten,
guarda mi corazón loco en tu regazo.




(de Mares Online, Ed. Sial, 2008)



Imagen: Ira Bordo

29 septiembre, 2009




Deja que el silencio
me devuelva a lo que era
antes de todas las máscaras,
sin palabras que amortajan:

Dueño

mía.





(Versos de perra negra, Ed. Sial, 2005)



Imagen: Arnold Newman. M.Monroe

15 septiembre, 2009


Sé de ti, de tu vida.
Siempre alguien te nombra,
dibuja tus pasos,
comparte olas conmigo.
Y sabes de mí,
del café que no tomaremos juntos
y del descuidado aroma
de una vieja canción que aún nos conmueve.


Y este mar online se viste de ecos,
parpadeo efímero,
lienzo de tus dedos,
trazas de luz en mi penumbra.



(de Mares Online, Ed. Sial, 2007)


Imagen: Alex Aristei

07 septiembre, 2009



FALO


Falo de desexo
e pronuncio o teu nome.
Imposible outro nome.

Falo de gozo
e o meu ollar
é ollar teu de longo prado.

Falo de tardes tolas
e penso nas mans
de lóstregos xenerosos.

Falo de entrega
e aparece a túa sombra
polos meus corredores escuros.

Máis alá destas catro paredes
nas que habitamos estremecidos
só existe o silencio,
o pacto,
o medo,
cando perdernos ten sabor a dúbida,
a precipitarse,
a temor a quererte
e a que me queiras.


(A Ollada de Astarté, Ed. Espiral Maior, 2007)




HABLO



Hablo de deseoy pronuncio tu nombre.
Imposible otro nombre.


Hablo de gozo
y mi mirada
es tu mirada de largo prado.


Hablo de tardes locas
y pienso en las manos
de relámpagos generosos.


Hablo de entrega
y aparece a tu sombra
por mis pasillos oscuros.


Más allá de estas cuatro paredes
en las que habitamos estremecidos
sólo existe el silencio,
el pacto,
el miedo,
cuando perdernos tiene sabor a duda,
a precipitarse,
a temor a quererte
y a que me quieras.


Imágenes: Günter Blum y Robert Mapplethorpe

01 septiembre, 2009

DESCONECTARSE

Noto tus pasos detrás de mí,
sigues el mecer de mis caderas
por los ajados pasillos de un hotel.
Un laberinto palpita ligero.
Abro la puerta y entras.


Te miro sentado en la cama hablándome.
Sé que tras cada frase tuya existe una mirada,
el dulce desasosiego,
el corazón de la tiniebla.
Intento contestarte sin perder el control.
Todavía no.
Aplazo el abandono;
aún quiero ser yo mía unos instantes.


Se abre el precipicio de tus ojos.
Tus manos se adentran en mi falda.
Estás hermoso.
Te deseo.
Como siempre
o más.

Me dejo llevar por tus besos y te huelo.


Tu aroma se enseñorea de mi cuerpo
y jugamos a jugar,
a reinventarnos,
a adivinarnos detrás de cada gesto.
Es tan fácil estar contigo.
No hay lucha,
nadie quiere ganar.



Cae la tarde y yo me vuelvo hiedra en ti.


Sólo necesito tu piel para estar viva.
Asirme en un abrazo largo y tendido
mientras me susurras
y me siento diosa de diosas entre tus manos.
Ésas con las que dibujas en mi rostro siluetas
con dedos pincelados
de todos los colores de la ternura.


Me rindo a tus silencios.
Ahogo mi llanto
-sois tan frágiles a veces-
pero estoy flotando entre tus caricias.


Me preguntas qué quiero
y yo no quiero nada,
porque todo lo tengo.
Sólo necesito anudarme a tu cuerpo,
no pensar,
olerte,
sólo olerte lo mismo que una loba.


Plantamos acacias de abismos en la piel estremecida.


Volvemos a jugar.
Las piezas ya dispuestas,
se avecina el jaque.
Mi cuerpo espera ansioso el lance final,
sentirte dentro,
pero no quiero que acabe aún la partida.
No quiero.
No quiero.
Sé que tras el mate te marchas
y no quiero echarte de menos.


Esta vez te vas antes porque dices que vuelves,
pero no volverás
-lo sé-
y te vas a ir antes de tiempo.



Espinas se clavan en las sombras.

Y te fuiste,
vestido de ese otro tú que no me pertenece.


Todo sigue oliendo a ti en tu ausencia.
Estás.
Pero el sueño retoma los caminos hacia el otro mundo,
ése en el que se conjugan verbos sin ti:
almorzar,
                         pagar,
                                coger un taxi,
volar.


Y sigue lloviendo sin pedir permiso.




(de Versos de perra negra, Ed. Sial, 2005)


Imagen: Katarina Sokolova

25 agosto, 2009

a-mantis



Nunca fue tan deseada
la crueldad aparente de mis labios
cuando tú eres
la víctima que se ofrenda
en un ritual tanto tiempo deseado.

Manos ajenas
rechazan juegos que no comprenden
porque sólo palpan los colores del abismo
desde lejos
y es boca de anatema
tu precipitarse en mis entrañas
mientras yo mastico
lentamente
tu nombre.

No entenderán que te des
a los brazos de esta a-mantis agnóstica e fiera
porque sólo en la piel del zángano
sabe más dulce la miel oscura.


Unos ojos acechan ávidos,
dispuestos a ejecutar
un postrer suspiro,
y saltas generoso

garganta adentro

en un acto
húmedo,
sublime

y último.





Nunca foi tan desexada
a crueldade aparente dos meus labios
cando ti es
a vítima que se ofrenda
nun ritual tanto tempo desexado.

Mans alleas
rexeitan xogos que non comprenden
porque só apalpan as cores do abismo
dende lonxe
e é boca de anatema
o teu precipitar nas miñas entrañas
mentres eu mastigo
lentamente
o teu nome.

Non entenderán que te deas
aos brazos desta a-mantis agnóstica e fera
pero só na pel do abázcaro
sabe máis doce o mel escuro.

Uns ollos que axexan ávidos,
dispostos a executar
un último suspiro,
e saltas xeneroso

gorxa dentro

nun acto
húmido,
sublime

e derradeiro.



(A ollada de Astarté, Ed. Espiral Maior, 2007)

Imagen: Aeric Meredith-Goujon


04 agosto, 2009

Pé espido





A Antonio F. Marín



Os ollos balancéanse
nun mar hipnótico e perfecto.
Cada onda descubre un novo movemento
deste xogo entre brancas e negras
en regras transgredidas
por xogadores atentos.

O desexo deslízase pola ponte
e unha lingua imaxinaria
percorre o pé espido
nun caracoleo do voo fuxitivo
da húmida bolboreta
que emprende o rumbo
na ollada que se entrega.

Un,
dous,
tres...



es meu.




(A ollada de Astarté, Ed. Espiral Maior, 2007)

Traducción al español: aquí.




05 julio, 2009




Azul Online. Estás y alguien te está mirando.
No soy yo.
Robaré sus ojos.
¿Te verá ella como yo lo hacía?
Dime cómo te mira. Cómo tú te mueves.
Cómo remueves su alma de palabras. Dime cómo.

Sí,
robaré sus ojos.

Azul Online.
Si te mira como yo te sentía,

le regalaré mis ojos tristes.


(De Mares online, Ed. Sial, 2008)


Imagen: Geoffroy Demarquet

21 junio, 2009





Ao comezo foi a palabra,
o xesto,
a mirada quente,
as mans quedas debuxando sombras,
marcando límites,
moldeándote.
Logo,
olleite coma un fillo
que se aleita de soños.
Botaches a andar
por fin só,
nun voo acrobático e meu.

Naces de min
e a min volves;
remóntasme río arriba
para fecundar sen remedio
os días que te habito.


(A ollada de Astarté, Ed. Espiral Maior, 2007)

-->Traducción

Imagen: Roy Stuart

15 junio, 2009


Se tiende la tarde a nuestros pies
como siempre, fuera de guión,
cuando ya nada es lo que era
lo que pensamos que sería,
lo que somos.

Me acurruco en esa piel que compartimos
mecida por los besos locos
por las manos ávidas,
por dedos que espolean.

Y las risas
y las miradas
son un canto a perderse
y a encontrarse
en algo más hermoso aún que la lujuria.




(Versos de perra negra, Ed. Sial, 2005)

Imagen: Osselin

24 mayo, 2009




No escribes ya mi nombre,
pero sigue la noche persiguiendo lunas.
Y tú me niegas
una y mil veces me niegas,
piedra deshecha en ciega arena
de este reloj alado de olvido.

Un mar irremediable
de serenas fauces,
dulcísimo labio deseado,
se va llevando toda huella de mí
en los dedos mudos del náufrago.


(de Mares Online, Ed. Sial, 2008)



Imagen: Iaia Gagliani
*Post reeditado

15 mayo, 2009

Desorden



En esta noche loca
ordéname muchas cosas
ordéname que te desee
que quiera volver a tu piel.

Ordéname que invadas mis sueños
que mi cuerpo sea para ti un don
que te huela una y mil veces
y aún más,
si me dejas.

Ordéname que me entregue al caos de tus caricias
allí donde lo inesperado
siempre fue refugio nuestro
y desordena mi cabello entre tus dedos
en las horas de lujuria
pacto entre iguales
yo siempre velero a tus órdenes,
mi capitán.


(Versos de perra negra, 2005)




*Imagen: Trevor Watson
*Post reeditado

21 abril, 2009

.
.
No quiero volver
Para qué
cuando vivir da tanta pereza

nada contra nada
¿Para qué?

Alcestes danza sobre nuestros ojos
Ocupo su lugar
el vacío de sus manos inertes

La palabra no me será dada
Ya no
Mis labios sólo son ya fosas abiertas






Carl Theodor Dreyer, Ordet (La palabra), 1955.

03 marzo, 2009

espirais


Neste xogo de darnos
a espiral enfía a derradeira reviravolta
nun transo transparente,
pel de medusa que foxe lenta
cando o desexo é atoparse,
caer nas redes
das mans que apertan o abismo
e


saltar.


(de A ollada de Astarté, Ed. Espiral Maior, 2007)

traducción al español: aquí.




Imagen: Helmut Newton

24 febrero, 2009

Subir



Cuando subo al paraíso
allá a mano derecha
instalo mi deseo.
Lo cubro de tus labios
del recuerdo de tu mirada
del eco de tus manos,
repitiendo mis gemidos
donde todo es oasis.

En este paraíso de purpurina
que es el estar sin ti
me queman los mares que nos separan.
Es la sombra
del paraíso de paraísos
cuando tú me moldeas.

Este paraíso que es tienda de campaña
en campo de refugiados,
efímero de más,
sólo encuentro
una instancia por triplicado de placeres solitarios
y el visado de tu ausencia.


(de Versos de perra negra, Ed. Sial, 2005)



Imagen: Walmont

27 enero, 2009



Te digo que no estoy,
miento en nombre de la belleza,
escondo la cara oscura,
la enfermedad que desconoces,
los días sin salir de casa,
el dolor bajo las escamas,
la imposibilidad de los sueños amados.

A veces
aún
mi vientre no dibuja cicatrices,
tacto de luna en primavera
engaño de la memoria.

Un perro de colmillos negros barre delirios,
me recuerda la porosidad de la piel,
el aroma agrio de una axila,
la frialdad de los pies sobre el suelo.




Imagen: Alessandro Bavari

24 enero, 2009

Poemas para una exposición (2)



Erguida luz que se escapa a galope,
jinete feroz que clama rosas encendidas,
que sube a esa montaña
en la que le espera un dios olvidado.
Una voz, sólo una,
el corazón se defiende,
desentierra tumbas de antiguos héroes,
corazas cristalinas en la piel de un ángel
que reconstruye sus alas.


* Poemas para una exposición, para el Festival Internacional de las Artes Ciudad Lerdo 2008 (Durango, México).



Imágenes: Arturo Valenzuela y Cecilia Rojas Orozco

16 enero, 2009




Non desfixen a chuvia sen motivo,
con ela tecín os fíos
deste tapiz de palabras transparentes
para enredarte
como edra escura
ás miñas pernas.

Logo, só fuches desexo irremediable
de sucumbir á boca,
á miña boca,
que devoraba as túas tardes
como ás de bolboreta.


(A Ollada de Astarté)

*Imagen: Lyndon Wade



Traducción al español aquí

07 enero, 2009


GATEAR

Mi sexo necesita de tus manos,
de tu mirada que provoca
los gestos que me ordenan
que gatee para ti
desde más allá
del oscuro espejo donde me miras.

Con el alma desnuda te ronroneo
y lamo tus pies
acurrucada en silencios
como cuando mirábamos pintar estrellas
en el lienzo inmenso de la noche de San Lorenzo.

(Pura Salceda, de Versos de perra negra)


ELS DIES RADIANTS

L’ocell de presa pren per punt de mira
la seva ombra damunt la presa;
posada entre el sol i la víctima
la fa invisible el contrallum calculat.

Així l’amant, arrecerat
davant la font de tot desig,
s’oculta sobre el cos que el crida.

(Miquel de Palol, de Encara mor aquella primavera)

05 enero, 2009

Poemas para una exposición (1)



Tú y yo lo sabemos, que ya no.
Que ya no se venden manos marchitas,
que no hay precio para la gran boca amordazada,
para el labio que silencia la ortiga.
Ya no. Tú y yo lo sabemos
y algunos más,
legión somos de sombreros que volarán al viento.


* Poemas para una exposición, para el Festival Internacional de las Artes Ciudad Lerdo 2008 (Durango, México).



Imágenes: Arturo Valenzuela y Cecilia Rojas Orozco