Posesión

Afíxenme á túa pel,
á calor das túas uñas
rabuñando súplicas.
O meu corpo, húmida verdade,
desfíxose en faces de Medusa.
Non me mires aos ollos aínda,
sabes que o chan é quen mellor
acolle os teus bicos
mentres esperas a palabra
que te leva dentro
neste xogo de alquimias.

A túa entrega é miña
ata que xa case non se distingue
a man da correa que guía,
a orde da obediencia,
o desexo da necesidade
e quedamos, sen remedio,
aterecidos nun pronome posesivo.

(A ollada de Astarté)

---->Traducción

Imagen: Stelios Tsagris