22 noviembre, 2010

IDENTIDADES



Abre las manos, me acerco.
Vestidos de abrazos los brazos,
tu boca es la caverna
donde tapar de carmín todas tus almas.
Deja que recorra tus dientes
como la dulce cadena
que te ata a mí.
Lames mi piel
en busca de una nueva identidad,
perdidos ya
todos los nombres de las cosas
en un silabario de mariposas.


Una sandalia se ciñe
a mi rumbo
para atrapar mis pasos
en un canto que tú aprendes
como un rezo de luciérnagas.




Abre as mans, achégome.
Vestidos de apertas os brazos,
a túa boca é a caverna
onde tapar de carmín as túas almas.
Deixa que percorra os teus dentes
coma a doce cadea
que te ata a min.
Lambes a miña pel
na procura dunha nova identidade,
perdidos xa
todos os nomes das cousas
nun silabario de bolboretas.


Unha sandalia cínguese
ao meu rumbo
para atrapar os meus pasos
nun canto que ti aprendes
coma un rezo de vagalumes.


(de A ollada de Astarté, Ed. Espiral Maior, 2007)


Imágenes: Steven Klein y Steve Diet Goedde

No hay comentarios: