traducción al español: aquí.
Os teus ollos pronuncian o meu nome
coa mesma cor que eu te pronuncio.
Se ti es meu
son eu o suco da uña na pel desesperada,
o dente que se crava na noite,
os beizos que moran durmidos na túa boca.
Somos fío que se desanda,
labirinto de horas cincentas,
o que abre camiños a machadas
cando a dor é non poder reter
o aroma da pel que se entrega .
O teu corpo é alfombra de gato
que reclama xaneiras
perpetuando paraísos.
As túas mans
mazá que eu mordo
mentres xogamos a desafiar
a envexosa ollada dos arcanxos.
( A ollada de Astarté, Ed. Espiral Maior, 2007)
Imagen: Viktor Ivanovski
31 octubre, 2008
Desafíos
Publicado por Sintagma in Blue en 00:01 0 comentarios
Etiquetas: A ollada de Astarté
21 octubre, 2008
Non te movas.
Así,
que te vexa ben.
Agora,
axeonlla a túa boca
ata pronunciar o meu nome.
Esquece quen fuches.
A partir de hoxe,
debes saber
que só existes nos meus ollos.
Traducción al español: aquí.
Imagen: Jessica Gildersleeve
*post reeditado
Publicado por Sintagma in Blue en 11:22 0 comentarios
Etiquetas: A ollada de Astarté
12 octubre, 2008
Tormento
te miro desde abajo
desde los besos domados
desde el alma altiva y desnuda
que grita
que calla
este tormento que quema
que aprieta
que atrapa
ese pronombre que adoro en mi boca entreabierta
buscándote
(Versos de perra negra, Sial, 2005)
Publicado por Sintagma in Blue en 10:40 1 comentarios
Etiquetas: Versos de perra negra
09 octubre, 2008
Sí, esta vez sí.
Huyo aun antes de que nada comience,
hambrienta de pájaros negros,
mi única casa.
¿Dónde fuimos dónde?
Paredes vacías,
la tristeza es un perro fiel
de ojos inmensos,
engulle ramos secados al sol.
¿Cuándo fuimos cuándo?
Tu boca, crepúsculo perfecto,
río que no cruzo.
Sigo calle abajo.
Imagen: Joel Peter Witkin
Publicado por Sintagma in Blue en 11:09 0 comentarios