Os nomes das cousas

Pintamos prados perfectos
onde todo seguía a orde establecida.
Cada árbore daba o seu froito,
cada fonte pincelaba un regato,
cada néboa xerminaba en rosada fresca.

Alugamos palabras
para darlle nomes ás nosas cousas,
todo
nun suspiro milimetrado.
Descoñezo cánto duran os soños,
pero sei da intensidade animal
do desexo.

Repasamos as contas,
as sumas,
as restas,
ata cadrar este caos imprevisible:
ti, corpo de herba fresca;
eu, corazón de xoaniña.


(A Ollada de Astarté)

Traducción al español: aquí



Imagen: Marcelo Soares Leguineche