Eu son Astarté

Espín os pés para a túa boca.
Nela, a miña danza cálzase
coas notas desta imperfecta partitura
porque o meu nome é Astarté,
a que loita,
a que vence,
a que cabalga río arriba.

Neste mundo que habito,
as normas establécense
no delimitar das mans,
en cómaros expectantes
das sombras que ti enches,
das olladas que eu permito.

E esperas por min,
sempre esperas por min,
porque eu son Astarté,
a que loita,
a que vence,
a que galopa no río de coios negros,
cando ti executas un guión pactado
que mantén a distancia precisa
entre o loureiro e a pomba.

E aínda que só existes
porque eu así o quixen,
turras de min nunha vertixe de fuxidas.



Imagen: Janusz Miller

(A ollada de Astarté)

Traducción al español: aquí.