Sento na túa boca
para que me bebas,
apalpo a humidade das túas meixelas
e brinco, mar dentro, no teu peito,
avelaíña negra que desvela agoiros.
Os meus dentes subirán polo teu ventre
e apreixarei as túas mans con forza,
para lamber segredos antigos do teu corpo
nos sendeiros trazados polo brión
nun murmurio
de linguas de cobra entre as sombras.
Á final da viaxe,
só queda
mirarche aos ollos, fronte a fronte,
e comerte ávida
e raposa.
(A ollada de Astarté)
No hay comentarios:
Publicar un comentario