29 septiembre, 2009
Deja que el silencio
me devuelva a lo que era
antes de todas las máscaras,
sin palabras que amortajan:
Dueño
mía.
(Versos de perra negra, Ed. Sial, 2005)
Imagen: Arnold Newman. M.Monroe
Publicado por
Sintagma in Blue
en
00:15
0
comentarios
Etiquetas: Versos de perra negra
15 septiembre, 2009
Sé de ti, de tu vida.
Siempre alguien te nombra,
dibuja tus pasos,
comparte olas conmigo.
Y sabes de mí,
del café que no tomaremos juntos
y del descuidado aroma
de una vieja canción que aún nos conmueve.
Y este mar online se viste de ecos,
parpadeo efímero,
lienzo de tus dedos,
trazas de luz en mi penumbra.
(de Mares Online, Ed. Sial, 2007)
Imagen: Alex Aristei
Publicado por
Sintagma in Blue
en
00:24
0
comentarios
Etiquetas: Mares Online
07 septiembre, 2009
FALO
Falo de desexo
e pronuncio o teu nome.
Imposible outro nome.
Falo de gozo
e o meu ollar
é ollar teu de longo prado.
Falo de tardes tolas
e penso nas mans
de lóstregos xenerosos.
Falo de entrega
e aparece a túa sombra
polos meus corredores escuros.
Máis alá destas catro paredes
nas que habitamos estremecidos
só existe o silencio,
o pacto,
o medo,
cando perdernos ten sabor a dúbida,
a precipitarse,
a temor a quererte
e a que me queiras.
(A Ollada de Astarté, Ed. Espiral Maior, 2007)
HABLO
Hablo de deseoy pronuncio tu nombre.
Imposible otro nombre.
Hablo de gozo
y mi mirada
es tu mirada de largo prado.
Hablo de tardes locas
y pienso en las manos
de relámpagos generosos.
Hablo de entrega
y aparece a tu sombra
por mis pasillos oscuros.
Más allá de estas cuatro paredes
en las que habitamos estremecidos
sólo existe el silencio,
el pacto,
el miedo,
cuando perdernos tiene sabor a duda,
a precipitarse,
a temor a quererte
y a que me quieras.
Imágenes: Günter Blum y Robert Mapplethorpe
Publicado por
Sintagma in Blue
en
18:03
0
comentarios
Etiquetas: A ollada de Astarté
01 septiembre, 2009
sigues el mecer de mis caderas
por los ajados pasillos de un hotel.
Un laberinto palpita ligero.
Abro la puerta y entras.
Te miro sentado en la cama hablándome.
Sé que tras cada frase tuya existe una mirada,
el dulce desasosiego,
el corazón de la tiniebla.
Aplazo el abandono;
aún quiero ser yo mía unos instantes.
Se abre el precipicio de tus ojos.
Tus manos se adentran en mi falda.
Estás hermoso.
Te deseo.
Como siempre
o más.
Tu aroma se enseñorea de mi cuerpo
y jugamos a jugar,
a reinventarnos,
a adivinarnos detrás de cada gesto.
Es tan fácil estar contigo.
No hay lucha,
nadie quiere ganar.
Sólo necesito tu piel para estar viva.
Asirme en un abrazo largo y tendido
mientras me susurras
y me siento diosa de diosas entre tus manos.
Ésas con las que dibujas en mi rostro siluetas
con dedos pincelados
de todos los colores de la ternura.
Me rindo a tus silencios.
Ahogo mi llanto
-sois tan frágiles a veces-
pero estoy flotando entre tus caricias.
Me preguntas qué quiero
y yo no quiero nada,
porque todo lo tengo.
Sólo necesito anudarme a tu cuerpo,
no pensar,
olerte,
sólo olerte lo mismo que una loba.
Volvemos a jugar.
Las piezas ya dispuestas,
se avecina el jaque.
Mi cuerpo espera ansioso el lance final,
sentirte dentro,
pero no quiero que acabe aún la partida.
No quiero.
No quiero.
Sé que tras el mate te marchas
y no quiero echarte de menos.
Esta vez te vas antes porque dices que vuelves,
pero no volverás
-lo sé-
y te vas a ir antes de tiempo.
Y te fuiste,
vestido de ese otro tú que no me pertenece.
Todo sigue oliendo a ti en tu ausencia.
Estás.
Pero el sueño retoma los caminos hacia el otro mundo,
ése en el que se conjugan verbos sin ti:
almorzar,
pagar,
coger un taxi,
volar.
Y sigue lloviendo sin pedir permiso.
(de Versos de perra negra, Ed. Sial, 2005)
Imagen: Katarina Sokolova
Publicado por
Sintagma in Blue
en
13:40
1 comentarios
Etiquetas: Versos de perra negra