As miñas mans fixéronse para ti,
o meu corpo foi inventado
para que o posuíras
para que lle deras forma
coas túas cores imaxinarias.
Din que son un produto maquinado
por estraños enxeñeiros
que elaboraron soños,
que todo foi calculado
seguindo un guión previo
para ser a Replicante perfecta
ao teu servizo.
Botámonos a amar
cos algoritmos prendidos dos ollos
cando críamos nas tardes infindas
e o xogo era o mellor reclamo
para seguir vivos.
Un corazón binario
foi perpetrando un adeus translúcido.
Non te culpes,
nada podía cambiar o que xa estaba escrito.
Se cadra é que esquecín
dicirche
que o meu nome é Hal.
29 agosto, 2006
Replicante
Publicado por
Sintagma in Blue
en
09:57
0
comentarios
28 agosto, 2006
complacer
complaces
sonríes
¿hasta cuándo?
¿acaso es infinita la impostura?
¿qué va a ser de ti, Indolencia,
de tus pensamientos amargos
escondidos tras tu corazón de esparto?
(Indolencia Guzmán, Tú te lo pierdes)
Publicado por
Sintagma in Blue
en
13:45
0
comentarios
25 agosto, 2006
intacto
permaneces
abismo que invita
sigues
intacto, sin tacto, sintagma que huye
te instalas
dulce dolor de tormento buscado
atrapo
la mano que me encadena
y yo, que no soy yo,
renuncio a habitar otra tierra
que no lleve tu nombre
Publicado por
Sintagma in Blue
en
12:10
0
comentarios
Quizás sea ése el justo destino de las impostoras.
Quien a velo mata, a velo muere.
Publicado por
Sintagma in Blue
en
11:25
0
comentarios
20 agosto, 2006
nadie
Quiero que sepas
que nadie,
nadie,
¿me oyes bien?
Sí,
tú,
que nadie
será en tu vida como yo.
Ninguna de ellas,
ninguna.
Espejismos serán de mi boca incandescente.
Apenas brisa robada de una mirada mía.
Tú eliges. Yo, acepto las sombras
y a ellas vuelvo.
(Indolencia Guzmán, Tú te lo pierdes)
Publicado por
Sintagma in Blue
en
19:19
0
comentarios
19 agosto, 2006
Tu aroma
Sé tu aroma de memoria,
como sé tu nombre
cuando cantas silencios en tu mirada.
Tus manos aprietan
la boca que tú besas,
el labio que mana delirios
húmeda saliva de sabia nueva,
tierra dócil de mi deseo.
Me muerdes,
te muerdo,
te sé,
me aprendes,
te ato,
me sujetas,
te dejo libre
y te quedas.
Publicado por
Sintagma in Blue
en
10:15
0
comentarios
02 agosto, 2006
Mío
como cuando mis labios te besan,
te abarcan,
te tienen dentro
píntame desde ese paraíso de futuros inciertos
donde te imagino mío
arrodillada para ti,
sólo para tus manos
píntame sin tinta ni papel
en imágenes recortadas en el aire
dunas en playas de nadie,
olas de ningún mar
(Versos de perra negra)
Imagen: Markus Richter
* reeditado
Publicado por
Sintagma in Blue
en
13:38
1 comentarios
Etiquetas: Versos de perra negra
Publicado por
Sintagma in Blue
en
13:30
0
comentarios