29 agosto, 2006

Replicante



As miñas mans fixéronse para ti,
o meu corpo foi inventado
para que o posuíras
para que lle deras forma
coas túas cores imaxinarias.


Din que son un produto maquinado
por estraños enxeñeiros
que elaboraron soños,
que todo foi calculado
seguindo un guión previo
para ser a Replicante perfecta
ao teu servizo.

Botámonos a amar
cos algoritmos prendidos dos ollos
cando críamos nas tardes infindas
e o xogo era o mellor reclamo
para seguir vivos.


Un corazón binario
foi perpetrando un adeus translúcido.
Non te culpes,
nada podía cambiar o que xa estaba escrito.
Se cadra é que esquecín
dicirche
que o meu nome é Hal.


--> traducción

28 agosto, 2006

complacer




complaces
sonríes
¿hasta cuándo?
¿acaso es infinita la impostura?
¿qué va a ser de ti, Indolencia,
de tus pensamientos amargos
escondidos tras tu corazón de esparto?


(Indolencia Guzmán, Tú te lo pierdes)

25 agosto, 2006

intacto



permaneces
abismo que invita
sigues
intacto, sin tacto, sintagma que huye
te instalas
dulce dolor de tormento buscado
atrapo
la mano que me encadena
y yo, que no soy yo,
renuncio a habitar otra tierra
que no lleve tu nombre




(Fangoria, La mano en el fuego )

Un nombre dormido evoca de pronto un oscuro presentimiento.
Quizás sea ése el justo destino de las impostoras.
Quien a velo mata, a velo muere.

20 agosto, 2006

nadie


Quiero que sepas
que nadie,
nadie,
¿me oyes bien?
Sí,
tú,
que nadie
será en tu vida como yo.
Ninguna de ellas,
ninguna.
Espejismos serán de mi boca incandescente.
Apenas brisa robada de una mirada mía.
Tú eliges. Yo, acepto las sombras
y a ellas vuelvo.

(Indolencia Guzmán, Tú te lo pierdes)

19 agosto, 2006

Tu aroma



Sé tu aroma de memoria,
como sé tu nombre
cuando cantas silencios en tu mirada.
Tus manos aprietan
la boca que tú besas,
el labio que mana delirios
húmeda saliva de sabia nueva,
tierra dócil de mi deseo.

Me muerdes,
te muerdo,
te sé,
me aprendes,
te ato,
me sujetas,
te dejo libre

y te quedas.


Diana Krall, Temptation

02 agosto, 2006


Se desdibujan los días,
tiza bajo la lluvia.

Mío


píntame con trazos gruesos
como cuando mis labios te besan,
te abarcan,
te tienen dentro

píntame desde ese paraíso de futuros inciertos
donde te imagino mío
arrodillada para ti,
sólo para tus manos

píntame sin tinta ni papel
en imágenes recortadas en el aire
dunas en playas de nadie,
olas de ningún mar



(Versos de perra negra)


Imagen: Markus Richter






en Poética in Blue


* reeditado


la luna se desmenuza
en las manos del agua
sus copos breves devuelven mi canto